Lokma Olup Gittim

Doğrusu unuttum diyemem seni
Bak, sen bana halen
Adımla hitap edebiliyorken
Ben seni nasıl unuturum?
Ama bir tuhaf oldum, yalan değil.
Hani seslendin ya bana adımla yıllar sonra
İçim acıdı, sızladı,
Derin yerlerime oklar saplandı.
Kadere kurban olduk,
Belki de nefislerimize,
Ne bileyim şimdi sen ve biz
Biz olamadık aslında, olamadık.
Ellerimiz mi kavuştu ki, biz
Yok, biz yok, olmadı olmayacak.
Görmekteyim ki hayat kahpe,
Sevmek boş
Aşk ise içi acı dolu içli köfte
Yer ve bitirirsin,
Veyahut o seni yer.
İşte ben aşkın ağzında lokma olup gittim
Güya kolay lokma olmam derdim kendime
Nerdeee!
Ve aşk acı ve kederiyle örttü üzerimi
Hiç açılmamacasına
Pardon, kusura bakma
Hadi kalk, git artık kendi yoluna.