Lütfen Oku Baba !!...
Baba aynada kendime baktim ve sordum ;
Neden bütün bu yasanmislar, yasanmamislar ?
Neden bu öfkem dinmiyor, bu hirslar ?
Neden simdi bana hesap veremiyorsun ?
Küçüktüm, ellerimi neden tutan olmadin ?
Büyüdüm, neden hala yanimda yoksun ?
Beni herseyden bin pisman ettirdin bu hayatla,
Pismanligimi neden geri alamiyorsun baba ?
Pencereden disariya bakinca içime bir hüzün giriyor,
Sanki bu yürege evin içi kafes gibi geliyor,
Oysa zamaninda bir sicakligini gösterseydin, bana kafes degil, palas olurdu bu küçük ev,
Ama artik ne farkeder baba, zaman su gibi akip geçti. Hersey için çok geçiktin !
Baba seninle bir animi bile hatirlayamiyorum,
Düsünüyorum yoksa ben mi aklima getiremiyorum diye.
Hayir baba... Gerçekten bir anim bile yokmus aslinda,
Ne kadar yazik oldugunu bir bilsen bir çoçugun babasiyla bir anisi olmamasi...
Tamam hadi anilari geçelim, zaten göremecegim varmis,
Peki neden bir sicak yakinligini hissettiremedin baba ?
Neden ben hep soguk davranislarina mahruz kaldim bir yabanci gibi ?
Baba unuttun galiba, biz ayni evde yasiyorduk...
Insanlar benim babam böyledir veya söyledir deyince ben susuyordum,
Susmaktan baska ne yapabilirdim ki ? Onlara ne anlatabilirdim söyle ? Seni hiç taniyamadigimi ?
Ne yapim ben artik baba, digerlerini dinleyerek büyümüsüm,
Oysa bi bilsen ne kadar çok isterdim seni dinleyerek büyümek...
Yapamadik iste baba, beceremedik,
Sana yapamadin demiyorum, biz yapamadik,
Bu beraberligi yerine getiremedik,
Ama yinede ilk adimi senin atman lazimdi be baba...
Artik benden sicaklik bekleme,
Bekledigin sicaklik feci soguk.
Bi bilsen beni rüzgarda biraktigini, dondugumu,
O zaman anlarsin neden bugün bir yakinligimizin olmadigini...
Sen sevgimi yüceltmedin halde benden nasil sevgi beklersin ?
Her aksam hal hatirini nasil sorabilirim zamaninda sen sormadiysan ?
Varya baba beni nasil kendinden soguttugunu bi anlasan,
Anca o zaman hatalarini görüp davranislarima hak verirsin...
Senden Babalik görmek o kadar zormuydu ?
Kalbim yanar bu Sözü aklima getirince...
Unutmadim küçüklügümü, unutamam, yaram inan ki çok derin,
Içimdeki kalbi sevginle büyütemedim ya, ben iste ona yanarim...
' Sana olan sitemim bu yüzden.
Burda sözlerim yinede hala hafif.
Daha büyük sözlerle konusmaya gerek yok,
Nasil olsa bu yazida insan bir satirin okuyusunda anlar sitemimi... '
Sevgili genç kardeşim Burak Cihan, yaşamın işleyişi aslında bir paradokstur. Ben derim ki ihtiyaç hissettiğini git ve ondan al. Böyle şeylerin gururu olmaz ve ya geçmişe takılıp kalınması olmaz. Vakit kaybetmeden git ve ondan ihtiyacın olan sevgiyi iste.Aksi durumda yaşam sana hep kaybettirecek.Paylaşmanın en tatlı yaşındasın,emin ol ki şizofren olmayan bütün babalar bunu büyük bir sevinçle karşılar.Etrafından babana dair sana yansıyan bütün olumsuzluklara rağmen sen bu duyguları taşıyorsun öyleyse sen zaten biliyorsun benim sana söylemek istediklerimi.Daima gülümseyen yüzünle gülen insanların arasında kal.:):):)
Haklisiniz bende öyle düsünmüstümde ama neyse siirlere ekledik iste, nasil olsa farketmez artik...
canım... malesef doğarken anne babalarımızı seçme şansımız yok.. payına bu düşmüş..ve anlıyorum ki çok üzülmüşsün...ben sana ablan olarak üzülme demeyeceğim... ama savaş dese yapacak mısın peki? varsa varlığıyla yoksa yokluğuyla savaş..😅😅terlettin beni... sevgiler burak👍👍👍👍
icerik olarak insani okurken ürperten,hüzünlendiren bir seslenis,sadece sevgili arkadasimiz bu u siir olarak degilde düzyazi olarak asmaliydi diye düsünüyorum,cünkü son derece etkileyici bir dille yazilmis...
sevgiler
İçim acıdı okurken inan😥