Madencinin Acı Kaderi

Karanlık gece bitti diye sevinirken yine
Bir kara haber içimi yaktı
Kimbilir onun da içinde ne ümitler,
Ne sevdalar saklıydı,
Çocukları vardı,onu seven karısı.
Tek derdi ekmeğiydi,
Kara kömürden çıkarmak istediği.
Kazmasının ucundaydı herşeyi
Hayatıysa pamuk ipliğine bağlı
Yine karaelmas bir arkadaşımızı
Bizden ,bu dünyadan aldı.
Ben madenciyim,çıkardığım kömür gibi
Bahtım da kapkara
Ey meden şehidi kardeşim,
Mekanın cennet olsun,
Madencinin kaderi bu
Herkes bir madencinin şiirinden okusun...