Mağlup

yaram iyileşse de

yaralanmış olmam iyileşmeyecek

zamanımın buruşuk bedeninde

oysa ben onu 

dingin bir gelecekten aldım

gelişi güzel harcamak varken

tuttum sana ayırdım

bazı gerçeklerin yalan olduğuna

gerçek olsalar bile yalanmış gibi olduğuna

kendimi inandırabilsem, kandırabilsem bilincimi

hafifleyecek sandım

böğrümde taşıdığım o suratsız sancım

olmadı, ah olmadı kelebeğim

kanadım,  bahara olan o saf inancım

yitirmenin zaruri kaderinin külünde

usul usul sönen bir kıvılcım

gibi soğudu sesim,

şimdi nasıl söylerim sana

ağıdını

ölü kalmış hayallerimin

oysa mümkündür

suyun suyla ıslanması gibi 

ana karaların sarsılmadan oturması yerine

tedavülden kalkmışsa o gidişler

yani artık kimse kimseyi 

bölmemişse henüz en mühim yerinden

mümkündür

ellerini koyduğun yerin

bir yeni yerleşke olması, 

tüm mağlup düşmüşlere

getir ve uzat o heybetli atları

sırtlasın diye kavuşmaları 

bak dağlara yeşillikler giydireni

öpüyor dualarıyla bir çocuk

rüzgarların şeffaf yüzüne dokunan

son parmaklarımız bunlar

yokluğun soğuk

bekliyoruz

mağlup.