Mahkeme-i Kübra'da

Kalbime yasak koydum sevmemek için seni
Mahküm edip aşkına talan ettin ömrümü
Çıkmaz dövmeler gibi harap ettin şu teni
Acımadın bu cana yalan ettin ömrümü

Ey Hades'in uşağı ey tuzaklar kralı,
İzbe zindanlarda mı bunca zaman yaşadın
Boynu bükük koydun da, olmadın hiç oralı
Sevgi değil nefretle hep başımı okşadın

Dolaştın ardım sıra, hiç nefes aldırmayıp
Gönlünü büyük kine, günaha mı kapdırdın
Düşmüş de çekiyordum; elinle kaldırmayıp
Hınç içinde yaşatıp yanlış yola saptırdın

Bitmeyen arzularla, nihayet sona vardım
Ey karanlık mahkûmu, bilesin ki çekersin
Bir gün düzelir diye sana bir hayat verdim
Mahkeme-i Kübra'da sorulunca ne dersin