Mahkuma

MAHKÛMA

Gecelerim arar oldu yüzündeki ışığı,
Her şeyin özler oldu seni, yatağın, koltuğun, adamdan saymadığın çay kaşığın,
Yoklukla varlık arasında çelişkili cümleler kuran dudaklarım,
Ne kadar acı veriyor değil mi hayatın it yüzü?
Tahmin edemem oradaki durumunu ya da akıbetini,
Ama yiyip bitiriyor sana duyduğum özlem ciğerimin etini,
Yaptığım basit şeyler sana karşı; iki damla gözyaşı, yürek acısı, birde şiir metni...
Kıskanıyorum vücuduna dokunan havayı, aldığın soluğu, baktığın duvarları,
Beline sarılan kemeri, kısacası her şeyi...
Ne olduk ne olacağız davasına girmiştin sanki,
Özlüyorum be gardaş, bağırmalarını çağırmalarını,
Görüşüne geldiğimde döktüğün gözyaşlarını,
Kelepçe mi vurdular ellerine ciğerdaşım,
Ayırdılar mı bizi etim, tırnağım,
Zor yaparlar bir bütünü ayırmayı.
Dili olsa da konuşsa değil mi, paslı ranzanın, nemli duvarların.
Sen orada, ben burada.
Asıl acı veren; aynı topraktaki aynı atmosferi solumamamıza rağmen seni görememem.
Çatlamış ellerinle bana dokunmanı,
Sızlayan sesinle ? Hakan ? diye bağırmanı,
? Yanıma gel ? diye çağırmanı,
Yakanı, hırkanı, saçını başını, hayatını özledim be gardaş.
Bitmeyecek mi bu özlemli bekleyiş, acıyla gecelere sesleniş,
Ağlar oldum ağlamazken,
Pişmanlığı, perişanlığı yaşadım.
Varlığında bilinmeyen kıymetin,
Yokluğunda ise ? Keşke ? dedirten pişmanlık ve perişanlık ifadeleri,
Suçluymuşsun havasında kuruluyor zannetme bu cümleleri,
Tüm bunlar sana duyulan özlemin göstergeleri,
Her akşam saatinde acaba evde midir diye hayaller kurardım,
Bende ki de bir umut işte, hani olur ya eve gelirsin tıpkı iş çıkışı gibi,
İyi olur her şey yürekdaşım,
Sabrın sonu selamettir felsefesini uygulamaya devam...
Tanrı elbet bizim dilekçemizi de işleme koyacak,
O zaman hayat seninle daha da güzel olacak,
Aramızda ne özlem ne de ayrılık kalacak,
İçimdeki melek sana her gün dua edecek,
Uyumadan önce gönderdiğim selam söyleyecek,
İyi olduğuna dair her gün bana rapor verecek,
Kelimelerin kifayetsiz kaldığı zamanlar şimdi de olduğu gibi hiç bitmeyecek,
Allah kurtarsın karındaşım,
Unutmayasın sakın; sana olan ümitler tükenmeyecek,
Bu gönüldaşım seni hep ama hep bekleyecek...




HAKAN ÖZBEK