Mahkumun Son Günü

Sekiz senedir içerdeyim her gece aynı rüya
Öldürdüğüm adam ziyaretime geliyor,
Elinde bir kutu içinde benim başım

Kolay mı her sabah kan-ter içinde uyanmak
Işıksız oda da duvarlardan medet ummak
Kolay mı soluk resmine bakıp sevgili hasretiyle yanmak
Seni seviyorum cümlesine bu derece muhtaç olmak
Kolay mı onca insan tanıyıp ta yalnız kalmak

Arkadaş bildiğim yıldızlar
Çıktıklarında hiç uğramadılar bana
Dostum güneş umut ışıklarını
Bir gün bile yansıtmadı odama
Bir serçenin kanadına dokunmaktan başka
Hayalim olmadı benim
Sevgiliye duyduğum özlem
Gözyaşlarımla beraber dağılıyordu yere düşünce
Kolay mı bunları düşünüp uyuyamamak

Kan-ter içinde değildim bu sabah uyandığımda
Güneş daha doğmamış ben ise çıplaktım karanlık odada
Serçeler erken uyanmış biri konmuş parmaklığa
Ürkütmeden yanaştım, biniverdim sol kanadına
Havalandı gökleri yararcasına ulaştırdı beni yaratana
Ama fark edemedi kalbimde taşıdığım
Bir damla gözyaşı bıraktım kanadının altına.