Mahperi

Odamın içinde gezen hayalet bir peri

Karanlık gökyüzünde parlayan mahperi

Gece çöktü, karanlık ayın arkasında

Hevesle kurulan hayaller sokak lambasında

Koca bir boşlukta kendini arıyor gibi

Gökyüzünden bakıp gördüğünde dibi

Ne yar yabancı, nede yare alaycı

Fikirler ahenkle denk, nedir bu sancı

Belkide bakışlarınla gönlümü deldin

Onca insan içinde daldığım yerdin

Hatrı yokmuydu muhabbetle kahvenin

Gecenin ayazında duyduğum sevginin

Dudaklarından önce konuşurdu gözleri

En güzel gülüşü sana vermişler sanki

Pencere kenarında uzaklara dalıp gidişin

Karanlık her gecede ansızın aklıma gelişin

Söylesene mahperi benmiydim seni üzen

Cam gibi gözlerinle yanağından süzülen

Bakışınla durdu zaman dönerken gece

Çakılı kaldı gözlerim tam dördü beş geçe

Geceden günü aydınlatan mayıs güneşinin

Güzelliğe bürünmüş pencere önü çiçeğisin

Benim için bulutlara bir resim çiz

Belki yağmur yağarken arkanda kalır iz