Mahşere Birlikte Koştuğum Üç Atlı

çıkar bir nefes atımıyla
gündelik kelebekler;
kimi onmaz yaralar dostu,
kimi dost eder düşmanı giydirir postu
çapımıza ölçü,
sağlam kişiliğe şakuldür;
kelimeler!!!

öngörümüz,
duvarımıza açılan pencere
ve dahi hayatta ki varliğımızdır onlar
düşünce uzatılan el, kıstıran hayata sığınak,
sırrı içinde, yalnızlığı meclisinde bölüştüğümüz
dostlar!!!

üşür şöminede ıssızlık
bir yüreğin sarmasını bekler,
naralar boşluğunun serbest salınımda
koyver gitsin
olsun dil ağulu bıraksın zifirden ayak izlerini,
kağıdın pütürlü coğrafyasına
şimdi merhametini bekler
Hayyam'ın yıldızlara çizdiği resim,
Deryanın uğruna kırbaçlandığı cisim
Mem'in Zin kadehte gördüğü isim.
aşk!!!

şu kentimin perdeli ıssızlığına
hayatımın dört duvarına bakan
göç valizimi, hazır kıta bekler,
dur çeker kanatlarıma
üç vazgeçilmez ünlem:
Kelimeler! Dostlar! Aşk!

(Beni dünyada var eden bu üçlüye itafen)