Mahşeri Kalabalıkta Yalnızlık

Gelen çok, aydınlık ufuklarda
Bulutlar çökünce coğrafyaya
Gidenler
Ardında kalan izler
Kimi; ağıt olacak türden acıdan katmer
Kimisi; tebessüm olur dudakta ki sevgili

Ve temelli göçenler
Ardında tatlı bir anı
Kış uykusunda kalan duygular
Başka bahara kalan umut
Ah! kuş olmak varmış ömrü kısa olsada
Yaşayarak özgürce insan gibi
Maviliklerden toprağa usulca süzülen...

Ve kulakları sağır eden bir suskunluk
Sebepsiz burulmalar
Göğüs kafesinde çırpınan kuşun kanadında
Ne olurdu?
Sebepsiz, koşulsuz, sevgili adı alanlar
Sevgiyi hak etselerdi her damlasında helalinden
Yaşanır olsaydı şu kısacık ömürde
Her şey!
Bir avuç toprak olmadan önce...

Ve sonunda; mahşeri kalabalıkta yalnızlık
Us da; vefa fakiri zavallılar
Yudum, yudum içilirler zakkum tadında
Bir gülün zerafetinde kalamazmıydı acaba gül kılıklı dikenler
Hey gidi insanlar, insancıklar
Kimi kaşların çatılmasına vesile
Kimileri ise dudaklardan sarkan tebessümde gonca gül...