Mahzen-i Esrar

Sallanır rıhtımda kalan son gemi

Bir yolcusu vardır elbet

ya da bir hüzün bekletir

ağır,soluksuz,mavi...

kimi alırsa götürür

fakat kalkışı meçhul

ayaz kesmiş gökyüzü,bulutlar ıslanmş

döker sellerini maviliklere

bütünleşir bir çırpıda

yokuşu yoktur bu yolun,

engelleri maviliklere takılmş çakıl taşları

alsa götürür fakat bir gizemi var

taşar içinde hüzün bulutları

kal desen kalmaz git desen gitmez

parça parça olmuş hasretler

bir bütünlüğü kalmamış

her parçası başka yerde gizli

kime rastlasa kamçılar en yoğun hasret sancısından

kalanlar olur rıhtımda fütursuzca

bir ellerinde ıslanmaktan yırtılmış mendiller

bir ellerinde geçmek bilmeyen zaman objeleri

eskimiş plaktan çıkagelir vuslat şarkıları

girdiği kulağı alır götürür hayatın anlamlı olduğu yıllara

hatıralar yeni bir anlam kazanmış

meşakkatli bir yoldan geçer

yeni bir hayata başlama evreleri

yolun sonu ışıktır lakin yol zifiridir.