Mahzun Prenses

kına karası / rüzgar ıslığı

hoyrat mı / hoyrat bir gece

yıldızlar gök ardı tüneyince

çığlıkları dağı / taşı inletircesine

doğuverdi zozan yaylasında

namına türkü yaktı babası

bir de halay çekildi şanına

anası adı ne olursa olsun

benim prensesimdir o dedi

sevgi dolu hayatın içerisinde

sevenlerinin tek gülüydü

sakındılar kem gözlerden

yıllar tükenip durdu ardınsıra

prenses masalı da ne yazık ki bitti

baba ocağı saltanatı köz oldu

el ocağı kızgın har / nar

ayrı bir ömrü yaşamakta şimdi

yosun yeşil gözlerinde hüzün

dudaklarında hüzzam şarkılar

offf hadi be gülüm

mutluluk buraya kadarmış

kedermiş

kadermiş

bu nasıl yazgıymış

bir sonraki hayatta

hep cehennemi solumak

alışamadı

dayanamadı

yapamadı

prenses yorgun

prenses çaresizdi

tükenmiş ümitlerin

kaybedilmiş yılların

bikes/iydi

can yangını göz yaşlarını

içine akıta / akıta

deviriverdi koca bir ömrü

aklı ötelenmiş

aklı firarda uçuk

varsın çeksindi acılarını

kendinden başkası

bilemedi esvet talihini

bir sır gibi sakladı ne varsa

çileden yana

ya sonra...

ara mevsimde tek başına

kardelen solgunu saçları

rüzgarında savrulsun

ilahi türkülerin

ve aksın gözlerinden

yürek ıslağı yaşlar

o şimdi....

kaybedilmiş bir bahar