Makamsız Ezgiler I
hep ağladı gözüm al kan içinde
nasibim kapandı zaman içinde.
kırık ümitlerle geçti bu ömrüm
hayalim kayboldu duman içinde.
sevmeyi denedim tüm herkes gibi
aşkımı tükettim son nefes gibi..
kayboldum sevdada kısık ses gibi
bir damlaya döndüm umman içinde
ezdiler kalbimi ayak bastılar
büktüler boynuma yafta astılar
vurdular baltayı beni kestiler
gür ağaç idim ben orman içinde
ah deli ozanım kırıldı kalem
başıma devrildi cihanı alem
aslında kısadır hayat hikayem
yarım bir sayfayım roman içinde
👍👍şair makamsız demiş ama vardı makamı... kutlarım.