Makber

Beyaz doru atların, yelesindeydi dünüm
Nemli duvarlar sırdaş, mavi olmuştu dostum
Bağırdım gidenlere, hiç duyulmadı ünüm
Yollar ki acımasız, gamla delindi postum

Çocuk yanım hep çocuk, gençliğim vefasız yar
Son gülümser ufukta, ah makber kadim diyar






Takınır maskesini, karanlığın cemali
Alnıma değer lebi, sevgiliyi andırır
Canından can çıkarır, bozmak için kemali
Ateşi suya boyar, avuç avuç kandırır

Tavan çöker üstüme, takvalı elbisem dar
Son gülümser ufukta, ah makber kadim diyar







Dökülür lime lime, güneşlerin sıvası
Kapatsan da gözünü, ayan beyan görülür
Zehirle dolar taşar, bereketin havası
Kulun amel defteri, dört bir yandan dürülür

Ey nefsimin sahibi, hudutsuz affınla sar
Son gülümser ufukta, ah makber kadim diyar