Maksat Satırlara Dökmek

Bu gün kafam darmadağın, zonkluyor adetta sesler,görültüler ve basit sohbetler,
Sen durmadan dünyayı yıkıp yapıyorsun, inşa ediyorsun oturduğun yerde,
Artık kaldıramıyor bu zamansız gidişler,gelişler,gülüşler ve sahte tebessümler,
İnliyor, sanki şerefini yitirmiş gibi duruyor duvardaki son çektiğim fotoğraflar,
Ne kara gözler, ne beyaz tenler ne sahte sevdalar artık avutamıyor beni,

Karanlık bir sokakta bazen çıkmaz sokak diyorum bazen de uçsuz buçaksın bir patika yol,
Durmadan ve hiç nefes almadan, ben ve yakın dostum gölgemle yürüyorum o mechullere,
Bazen bir sokak başında, bazen bir dağın tepesinde bazen de hiç umulmadık bir yerde gelirsin aklıma,
Aklım almıyor,seviyesiz ve boş sevdaları,umuttan çıkmış, inat gömleğini giymiş gurursuz sevdaları,

Düşünüyorum da; ne kadar da boğulmadan durabilmişim bu aşk,umut ve sevda okyanusunda,
Kafam darmadağın, sen yoksun, başıma kimse vurmuyor sevda tokmağıyla,
Kafesteki kuştan farksızım bugün, esirim,mahkumum,maznunum hayatta karşı,
Eski libas gibiyim, bir kez söküldüm dikilemedim bir türlü, benim kahrım çekilmez miş,