Manifesto

Bilmem yaşamayı, ehliyet vermemiş doğum memurları bana

geçitlerden, diz kapsülüm kırık bir sürünmek esmiş

seyahatim bu, çektiğim fotoğraflar bu, tatilim bu.

Bilirim tenhalarında saklanmayı, korku vermişler bana,

ben de taşımışım kalbimde, elimden geldiğince

el tutmaya bile çekinmişim korkumdan

çiçeklere su verirken bile

fazla mı oldu acaba yoksa eksik mi diye

ödüm kopmuş, ölmesin yaprakları, ölmesin

sevdiklerim diye.

Bilirim teninde saklanmayı, hücrelerin ezberimde

içimdeki haritalar sana kapılar açar,

sana, senin topraklarında örtünüp bürünen bir doğa

ve nar bahçeleri, dirilen her tanesinde öğünler

yedi katlı her katında ayrı sevmeler, ayrı aşılanma

tutunmuşum dallarında kundaklanmış çocuk çiçeklerim

olmuş sevdiğin yeşilden amber kokan.

Bilirim sözlerinde saklanmayı, alfaben ezberimde

özlemin örgütlemiş tüm sessiz harfleri,

ayak direnmiş ölüme ramak kalmışken

mataralardaki son damlaya ismin verilmiş

nidalar, özgürlük nidaları, dillerde tüy bitmiş.

Bilirim isyanında savaşmayı, kılıçlarım ve oklarım kalbimde.

Manifesto ortada; gitmek, hainlikten öte

cezası ihanet ağacında sallandırılmak ve teşhir tüm aşıklara.