Manik Atak

Sevgisizim dünyaya karşı
Bu ânın keyfi böyle dedi
Ne yüzü gözü kararmış kenar mahalle çocukları,
Ne elleri pas içinde işçiler...
Sevgisizim;
Alabildiğine sert,
Alabildiğine keskinim...

Arka sokaklar bıçaklamış çocukluğunu;
Bana ne!
Bir değirmen taşı olmuş kader;
Kime ne!

Buram buram buharlaşıyor insanlığım
Ne Temmuz güneşi buna sebep,
Ne bir karanlık girdap...
Koca bir dağda ufak bir taş oldu sevdâlığım
Ne çâre verir bana gitmek?

Zaten gitmez bu ayaklar,
Bu diyârdan gitmez!
Dünyanın cefâsını affettirmek için Cennet yetmez!

Ve düşmeyecek içimden bu sancak!
Dalga dalga isyânımdır,
Dalga dalga bayrak!