Manolyanın İntiharı

Bir manolya intihar etti dün gece
Çay içiyordun sen her zamanki alışkanlığın
Duymuyordun gerisini
Ve her şey aynıyken alemde
Bitmişti öykü

O gece ne bir siren sesi duyuldu
Ne gazetede bir haber
Üç beş meraklı toplanmış merhumun başına
(Sonradan öyle anlattılar)
Marifetti akıllarından büyük sürüyle neden
Bir kelam, iki dua edip gitmişler
Kaldırım kıyısında bekleşirken mana tüketiciler
Fırlayıp dudak bükenlerden
Konmuş manolyanın saçlarına cık cıklar

Araftı yeri
Manolya çiçekler aleminin laneti

Halbuki!

Dar zaman, dar sokak araları şahidi kıvranışın
Yüzüne sıkışan gök hasretinde
Mavi ülkelerdi hayali

Ciğerinden söktüğü çığlığın kederinde
Çok beklemişti
Herhangi biri
Yüzünü okuyan ,sesini anlayan
Kimseler duymamış,görmemiş
Ne sen,ne ben
Kırığından bir parça alıp yüreğinin
Bitirmişti kederi

Kalbi uğuldamıyor ,suskundu ölüm
Dağılan yaprak aralarına asılı gözleri
Fark etmedik sen, ben,hepimiz
Oysa güneşti kaybettiği



Saadet Yıldırım Ünal