Mantığın Gönüle Sorgusu

- mantık-
Sende yalnız değilsin,
Ağlama gönlüm ağlama.
Ne kadar yalnızım desende,
Öyle olduğuna inanma.
Sıkma ne olur canını,
Üzülüpte karalar bağlama.
Boşuna bu akıttığın gözyaşları,
Sakın unutulduğunu sanma.

Hissetmezmisin uzakta olsada,
O sana ait olan güzel kalbi.
Biliyorum bende zor geliyor,
Derinden yakıyor seni onun hasreti.
Kesinlikle sarmasın bedenini ,
buz gibi gecelerin,sessiz kasveti.
Sende biliyorsun deli gönlüm,
Yanında olmasada,seninle atıyor yüreği

Nedir bu suskunluğun,bu hüznün.
Çaresiz derdemi düştün söylesene.
Her duyduğun hasret şarkısına,
Dertli şiire kapılıp iç çekmesene.
Sen bu kadar güçsüz acizmiydin,
Artık silkelenip kendine gelsene.
Hem seviyor hem seviliyorsun,
Açıp gözlerini,bu gerçeği yeniden görsene.

Bu dünyada tek bir hayalin vardı senin,
Her doğan güneşe umut bağlardı kalbin,
Zaman elbet geçer dertler biter derdin,
Ne oluyor sana yoksa kendinemi yenildin.
Bu güçsüz haline anlam veremiyorum senin,
Kalk ayağa koş bak seni bekliyor yarin.
Ne dağlar nede yollar engel olamaz sana,
Gitte sar onu yeniden kollarına bitsin derdin..

-Gönülden cevap-
Biliyorsun mantığım,tek desteğim yarim,
Gözlerimden akan yaş ,sadece ona özlemim.
Evet biliyorum,bitecek benimde hasretim.
Yine buluşacak,ellerini tutacak ellerim,
Ama şimdi görüyorsun,onsuz bak günlerim.
Nasıl olurda,ben her an mutlu gibi gülerim.
İşte böyle bazen dertlenerek,bazen sevinerek,
Yare kavuşacağım,o güzel günü beklerim.


Gökte güneş sönse,tüm dünya buz kesse,
Her yer karanlık olup,acaip bir fırtına esse,
İçimdeki çocuk,korkarak yerlerede düşse,
Ben yine dimdik ayakta duracağım bilesin.
Bazen ıslak olur gözlerim,kanmayasın,
Çoktan yoruldu,yıkıldı sanmayasın,
Sakın ola ki acizliğime aldanmayasın,
Bi an fırtına gibi eserim.sen bile anlayamazsın...