Manzarama

Günün geceye yaklaştığı anlarda
İlk bakışta herşey o kadar canlı ki :
Yüzlerde hep bir şeylere yetişme telaşı,
Derin düşüncelerden sıyaran;
Sesleri akseden şen kızları..

Çoğu gurbetçi eşraf.
Ya yerini yadırgamış köyünden
yeni kopmuş asker;
Ya hayata yeni atılmış bir öğrenci.
Birşeylere alışma telaşı...
Bir şey bilmez anlamaz gibi
Bir o kadar mağrur !

Yıllanmış selviler gölgeli.
Hafif rüzgarın eşliğinde,
Serin sular gibi dalgalı.
Bir o kadar neşeli.

Umut taşır sokaklar,
Güven verir ; yaşadığını hissettirir.
Canlı kanlı sen gibi ben gibi ;
Yaşayanlarda birer sokaktır..
VE nasılsa her sokak ;
Ya merkezi ya ücrası ile anılır...

Gün bitiyor yine
Adımlar hızlanıyor telaş ile...