Marmara

sesinize koşarken bulduğum o ilk sokağa kıvrandım
boynuma sarılıp tebrik edecektiniz beni
çocukların isim şehir heyecanına dalıp
sizi unuttum
tekrar koşmak istesem af eder misiniz beni
bir imtihana tutup ne kadar derin olduğuma dair
üç soru soruyorsunuz
bir ölüm nedir
iki ölüm ölüme nedir
ölmeden ölmek nedir
gibi uzatacak oldum ağzımı
senin toprağa karışmadan haykırışına susuyoruz dediler
anladım
acıktınız yani
kül ve dahi şaka yapar gibi yüklendi
olup olmaması hakkında verilecek cevaba rağmen
matematik statik ve özgürlük
maalesef yine çuvalladık ölüme
anlı en açık olanın tahminine yakın
bir kurşun olabilir bu densizliği çözecek
yüz yılımdan bahsediyorum
yığınla birikmiş sosyolojiden
ama alıp gitme aşkımı marmara
her itin intiharı kuşanır sen istemesen de
caziben de hazır bekleyen ölüme.