Marqueze X Mektup

I

hesabıma yazılan bunca reçeteden sonra 

hayatın bana garezi olduğunu düşünüyorum

kırılgan ve hassas birisi olmadım hiçbir zaman 

kendi ellerimi kendim tuttum marquez 

kendim gibi davranamıyorum insanlara

beni buna zorluyor her davranışları 

-mış gibi yapmakta, çünkü tüm ego kumkumaları

ben kendim olduğumda herkes uzaklaşıyor benden

ben de kimsem artık işte, bunlar birer freudyen zırvadan ibaret

elimi uzatıyorum ona marquez 

şöyle bir tutuyor, sanıyorsun ki gökyüzü delinecek

sonra öyle bir yerde bırakıyor ki

yere çakılırken ayrı, çakılınca ayrı, çakıldıktan sonra ayrı eziliyorum

eziliyorum marquez, kendimi bulamıyorum magmanın ortasında

II

o uzaktan gördükleri karizmatik, suskun insan değilim 

kapıları kapalı, gülmeyen, sevgi nedir bilmeyen hani

yok değilim, kimse değil zaten 

bunların hepsi olmayan idealler

biz de bu ideallerin peşinden koşuyoruz marquez

her seferinde o çukurun orada olduğunu bile bile 

salak bir romantizmle, kollarımızı sonuna kadar açıyoruz

olmuyor öyle işte, gerçek çukuru yutuyor mutluluğu

şimdi de saçma sapan konuşmalar, bu biz değiliz

III

içten gülmeyi unuttum marquez 

unutturdu o, sahte bir matriksin içinden 

iki farklı ruh gibi konuşuyoruz

sıkılma evresinden, umutsuzluğa doğru küçük bir gemi

yara yara geliyor derimin yüzeyini

kollarım güvertesinde henüz tekdüzeliğin

sen mutlu ol yeter gibi

arabesk saçmalıklara da inanmıyorum marquez

biz mutlu olmalıyız, en azından bu ikimize de yeter

IV

birer çocuk gibiyiz marquez

bak şöyle;

sen, yıllarca bana bir oyuncak verilsin diye bekle

ama verildiği ilk anda al onu acımasızca,

hiç bitip, yorulmayacakmışçasına kullan

sonra da neden oyuncağım yok diye otur ağla

demezler mi sana, oyuncak aşk değil diye...

ironiler marquez, anlaşılmaya mahkumlar

V

onunla bir satranç oyunundayız marquez

bu oyunun galibi ya da mağlubu olmayacak

oyun sürdükçe sürecek, atlar, filler falan

piyonlar baştan tükendi bile

karşılıklı kilitlenmiş ikisi hariç

ne yiyebiliyorlar birbirlerini 

ne de bir adım ileri gidebiliyorlar

öyle bir arafta birbirlerine roller yapıyorlar

VI

bu aralar şizofren gibiyim marquez 

hayatın anlamını ve ölümü düşünüyorum

ilk defa bu kadar antifilozofça yapıyorum bunu

korkmaya başladım zihnimin yalnızlığından

insanlara ihtiyacım var marquez 

konuşabilecek mutlu insanlara

ve bir de

30 yaş üstü her erkeğin yaptığı gibi 

aşka inanmayı bırakmam gerekiyor galiba

oyuncağına aşık çocuk bundan müstesna

VII

gerçekçi insanların şu anı yaşarken 

geleceği düşünerek hareket etmesine imreniyorum

dışardan beni görenler içinden gülüyor bana

ve söylemiyorlar olacakları

kısa süreliğine verilenlerin, misliyle geri alınacağını

bütün mutlulukların, şok ve acı ile ödetileceğini

tüm kötü ihtimalleri silen bu aptal zihni 

zamanı gelince duraklatmak istiyorum marquez

çünkü iyilik dünyayı kurtarmayacak 

iyimserler salak bir umutla polyanacılık oynarken

kötümserler en kötü ihtimal için 

tüm iyimserleri rüyalarıyla baş başa bırakıp, yola devam edecekler

artık biliyorum, dünyayı kötümserler kurtaracak

VIII

konu konuyu açıyor marquez 

içimizdekileri dökmenin tek yolu yazmak galiba

ama kimse okumuyorsa ne olacak iyimserlerin hali

sana kötümser bir kalp dilerim marco

bir baba gibi sevgisini saklayan 

insanlarla karşılaşmanı dilerim

çünkü ancak böyle olursa 

aşk sevgiye dönüşüp bir ömre yayılacak

çünkü

aşk harlı bir alevken

sevgi ince bir su sızıntısı

ve

herkes 

önünde sonunda

ateşin suya yenileceğini bilir

iyimserler hariç değil.

...

IX

mektuba son not:

yanmasın kalpler marquez

ha bu arada

ormanlar da yanmasın

zamanında kötümserleri dinlemeyen 

bir iyimserden notlar...

X

...