M/artı Çığlığı Değer

Gün belirsizliği başlarken
Evvel umudu uyanır insanın
Gülen yüzün değdiğinde suya
Bir anda çarpar gerçeklik
Odağında bilinmezlik
Gün telaşı vurgunu
İsteksiz adımlarında
Geç saatlerden kalma sızı

Atlamış vapura Üsküdar ve ardı
İki durak arasında aheste martılar
Sonrası Beşiktaş dediğin karşı
Nereye yürüyor bu telaş hızlı ayaklar
Hayat hep akıyor
Yük İstanbul'un sırtlarında

Dev koliler
Kimi yatarak
Kimi dik bakışlarla
Yutuyor insanları

İstanbul şiir aylak bir deklanşörde
Ama İstanbul şehir aynı zamanda
Çalışmalıyım ağırlığıyla omuzlarda
İki boyutta insan
Diğer boyutta tarifsiz çekimleyen gizem

Yok kardeşim yok
Milyonu dökenleri insafı
Toplamaya duranın sabrı
Bir tık ertesine gerilmiş sinirler
En ufak hataya fırlayacakmış gibi duruyor
Öfkenin yüzde beşinde şiddet


Hani sevgiye inanmasam aşka tutuşan ellerde
Yaşamak zor zanaat bu bıçkı dişli şehirde

Sonra bir görü
Tutuyor aklımın ucundan
Fedakar ellerde evlere taşınan mutluluk
Gün ağardığında aynı telaş
Akşamda aynı huzur
Ç/alışmak dedikleri buysa
Rakım tabelası altında
Uyanışını b/ekler İstanbul