Masa

Masadaydım...
Kocaman, her şeyi almıştı üstüne
Her şey yerli yerinde
Büyük bir özenle dizilmişti
Geçmiş ve gelecek eşit uzaklıktaydı.
Sonra;
Sen geldin aklıma.
Nereye yerleştirmeliydi seni?
Geçmişten izler vardı sende
Gelecek ile ilgili düşler
Kayıp adresteydin oysa...
Bulsam;
Dokunamayacaktım belki
Belki uzansam tutacagım
Belki de sen sadece bir ütopyaydın
Öyle bir ütopya ki
Hani nasıl anlatsam bilmiyorum
Çocuk hasrettir bayram şekerine veyeni kıyafete
Bekler gözlerini yatırıp
Gelmesini bayramın
Belki de en sade ve yalın halidir
Beklenen ütopyanın
Uzaktasın biliyorum, derinliklerde
Sen de derinsin, çözdükçe çoğalan
Çoğaldıkça karmaşıklaşan
Labirentsin belki ;
İçinde kaybolunan
Kimin umurunda ama
Amaç kaybolmaksa gözlerinde...
Ahmet İNCİ