Masal

Şimdi şimdi anlıyorum aslında.
Ben çocuk kalmışım.

Beni uyutan masallar vardı,
Sonu illa güzel biten...

Şarkılar vardı, az biraz
"anne, şefkat, sevgi" kokan...

Damağımda babamın uzattığı,
Tadı hayali andıran, rengârenk şekerler...

Elma şekerim vardı
Bir türlü yemeyi başaramadığım,
Sonra da çöpe attığım.
Şimdi nerdee,
Alıp kötü bi anıyı çöpe atacaksın.

Kulağa pelesenk olmuş kötü sözleri de
"yok beğenmedim" diye atabilir miyim ki?

Çocuk kalmanın neresi kötü olabilir ki?
Boş ver, kimse beni anlamasın.
Ama hep saf kalsam,
Herkesi onun gibi sıcacık sansam,
Ne çıkar...

Yok, istemiyorum,
Yakmayın ışıkları,
Biri kapasın perdeyi.
Hadi oku yine masalımı anne.
Uyuyayım,
n'olur uyandırma beni...