Masal Çocukları

omuzlarına kondu ölüme sevgili kelebekler
yazındaki figan kara kıştan kar getirdi zamansız
bir varmış bir yokmuşlarda ararken masum yanını
masal çocukları kaf dağından düştü eteğine
ankanın kanıyla kınalandı parmakları eksik ellerin



su testisi ağulandı kırılmadan yolunda
beş kuruşluk yazmalara fiyat biçemedi bezirganlar
gönlüne hüzün yakıştı ak boynuna yafta
sahte gülüşlerde intihar kokusu boğdu genzini
lal bakışlı küheylanlara adandı çığırtkan dillerin



raks etmekten vazgeç yılan deliği önünde
huzur maskeli keder rüzgarlarına serme saçlarını
mermer öğütçülerine yasla şeytanların sıvazladığı sırtını
alnından sıyır tırnaklarına dolsun ihanetin kiri
bakışların sessiz gemi gibi süzülsün sığ sularda
baktığı yeri küle çeviriyor ateş yumağı gözlerin



yeleleri kök salmadan avuçlarında umuda sür atını
kör sabahlara uyanan şehla hayalleri alma koynuna


işgal edilmiş bir şehrin zulasında saklı hazinesin sen
süsleme kaldırımları ışıltınla