Masal Değil Hayat Bu

Sitem değil, isyan ettim.
Herkes çalışıp didinirken
Gezdim tozdum.
Ağustos böceği gibi yemeğim bittiğinde
İstemedim, çaldım.
Karınca suçlayınca beni
Baktım olmuyor
Bir başka karınca çaldı, dedim yemeği...
İki karıncayıda hor gördüm
İki karıncaylada alay ettim
Sonra kin güttüm
Sonra kıskandım
Hepsi kalıcı izler bıraktı bende
Dert görmemiş huriyim ben...
Karıncalar suya, ben taşa yazdım
Önce büyüklerimin sonra akranlarımın
Sonra eşimin sonra da çocuklarımın
Sözünü dinlemedim, kalbini kırdım.
Şimdilerde eşim bir zalim, bense bir asalak olduk çıktık.
Ne onun bende gönlü var, ne de benim onda.
Özümü kaybettim, artık çocuk ruhum yok benim.
Olmayacakta ne eşimin ne de benim...
Şimdilerde biraz affetme biberine,
Biraz şefkat şekerine
Biraz da sorumluluk bilincine ihtiyacım var.
Düşünün, taşının artık
İntikam hırsıyla kırdığım karıncalara mı
Yoksa bana mı yardım edeceksiniz!...