Masal Oldu Evimiz

Nerde o kurduğumuz
Masaldaki güzel evimiz
İkimizide aşar o
Kapının arkasındaki
Gelecekteki hayallerimiz

Kulağım duymaz
Dilim konuşmaz
gözlerim görmez suskun bir
Beden içerisinde
Soğuk Bir nefes alıp veriyor

Güneş artık çikolata
Gibi tatlı doğmuyor
Gecense beni uyutmuyor
Yollar şeritlerini kaybetmiş
Resimlerinse boyasız kalmıs

Sen benim hayatım olacaktın
Ben
Sana ışık
Ben
yeşeren filiz
Böyle büyütecektin beni

Diyarbakır sensiz
Yürüdüğümüz sokaklar
Acı dolu hikayeler oldu
Oturduğumuz banklar
Yalnız tek başına kaldı