Masallar Ülkesi

MASALLAR ÜLKESİ


Yıllar yıllar önce,
Çok uzak bir ülkede,
Kuşatılmıştı insanlar,
Yalanların nefesiyle,

Gökyüzünde lanet vardı,
Kapanmıştı tüm gözler,
Uyumuştu tüm çocuklar,
Solmuştu tüm çiçekler,

Kan kırmızı topraklarda,
Birikmişti karanlık,
O utanç yağmuru,
Silip süpürmüştü her şeyi,

Güneş bile utanmıştı,
Işığını yayamaz oldu,
Yaysa ne fayda,
Canlı yok!

Ay ışığı kanar oldu,
Kör gece lanetlerini savuşturdu,
Yıldızlar matem tuttu,
Lodoslar buhar olup uçtu,

Mahşer yağıyordu gökten,
Siliyordu her şeyi,
Gece nefesini üflerken,
Vuruyordu ışığın kalbine,

Matem tutmuş yıldızlar,
Artık kılıyordu,
Işığını arıyordu gök,
Kör gece saklıyordu,

Kanıyordu rüzgarın kanadı,
İhanet fışkırıyordu heryer den,
Yalanlar süzülüyordu gökten,
Güneş utanmıştı,

Ve üfledi karanlık nefesini,
Melekler kaçıştı,
Masallar ülkesi yok olmuştu,
Hiçlikten başka bir şey kalmamıştı,

Ve üfledi karanlık nefesini,
Dolunay son şarkısını söylüyordu,
Meleklerin ağıtı heryer den duyuluyordu,
Güneş erimeye başladı,

Ve üfledi karanlık nefesini,
Rüzgarların ninnileri son buldu,
Yıldızlar söndü,
Ve artık her şey bitti.
Geriye ne kaldı şimdi?