Masalsı Aşk

Kerpiç duvarların nemli gözlerinden
Son ümitlerin döküldüğü vakitti

İki sayfanın masum beyaz satırları
Usulca çarpıştı gözlerden uzak

Bir dudak boyu mesafeden
Şerefinize içiyorum dedi hayat

Çarpıştıkça yakınlaştılar
Yakınlaştıkça çarpıldılar birbirlerine

Ya da sarhoştular
Öyle sandılar-

Gecenin izinde
Kayboldu insan gölgeleri...

Ne aymak istediler nihavent makamından
Ne de ayılmak içkinin kollarından..

-Sarıldılar..-

Birbirlerinin kıyısına doğru uzanan kolları
Tetikledi akrep ve yelkovanı

En son baktıklarında
Ayrılığa yirmi kalmıştı

'Gitme' derken adam
Mutluluğun teğel iğnesi sol yanına takıldı kadının

Per perişan topladı eşyalarını

Bir dilim beyaz peynir yanında
Ağlaya durdu boynu bükük bir 'biz'

-Ki inkar etmiyor böyle başlamıştı hikayeleri-

Saatin, takvimden bir yaprak daha kopardığı vakit
Nice şiirlere gebe kalan masal,

Üçüncü elmaya inat
Yan yana yazdı ikisinin adını..


**

Duyan da bilen de olmadı...