Masumca

sevdim sadece..
bir imkansızı delicesine..
hem de masumca..
uzaktan sevebildim sadece..
hayaline dokunurcasına..
söyleyemedik birbirimize tatlı bir söz,
gösteremedik güler bir yüz,
sıcak bir dokunuş..
paylaşamadık sevgi denen duyguyu..
seni hep uzaktan sevdim diye..
hem de masumca...
oysa sana anlatılacak,
seninle yaşanılacak ne çok şey vardı...
ama;
ne anlatabildim, ne de sana gelebildim..
dilimin ucuna takılı kaldı hep sözcükler..
sana her gelmek isteyişimde, adımlarımı atamaz oldum...
duraksadım.. donakaldım öylece..
ben sana anlatamadıklarımı;
ağaca, taşa, kuşa..
buluta, yıldıza, aya..
geceye gündüze anlattım..
birde gözümün önünden gitmek bilmeyen hayaline...
biliyor musun?..
korkmadım, heyecan duymadım..
ayaklarım titremedi..kalp atışlarım hızlanmadı..
sana anlatamadıklarımı her gece hayaline anlatırken..
söyleyiverdim.. masumca ama cesurca ...
?seni seviyorum ? diye..
seninle yaşamak isteyip de yaşayamadıklarımı hayalinde yaşadım..
hiç göremediğim gözlerine, hiç tutamadığım ellerine..
hiç okşamadığım saçlarına, hiç dokunamadığım tenine hep hayalinle ulaştım..
her şeyin bir sonu var..
tıpkı gecelerin bitişi gibi..
ama yine geri gelir..
yalnız bırakmaz beni..
ve ben beklerim geceyi..
hayalini beklediğim gibi..
ben olamasam da yanı başında.. sen hep varsın.. taa şuramda.. sol yanımda..
bir o kadar küçük ama bu sevdayı taşıyacak kadar büyük yüreğimde..
ben hep seninleyim..
seni sevdiğimi hiç bilmesen de..
ama;
belki bir gün söyleyiveririm, hayaline söyleyip de sana söyleyemediklerimi..
seni tamamen kaybetme korkusu olsa da içimde..
söylerim sana..
söylerim masumca ama cesurca..
?seni seviyorum' diye..