Masumiyetten Olma Nefretten Doğmalar

Ezilir düşlerin gözlerinin izinde
Bu düş gözyaşlarımın peşinde
yutamam ki gözyaşlarımı
boğazımda acı bir geçmiş tadı
Geçmiyor anne geçmiyor
her damla yüzümde bir perde
Gülüşlerim hani gülüşlerim nerede?

Utanıyorum anne
Bakma sende onlar gibi yüzüme
çocukluk yüzüm yok tenimde
oysa hala çocuklar gibi
muhtacım şefkatla sarılacak birine
Bakma anne onlar gibi ne olur
Ben hala senin küçük kızınım
Masum ve ağlak bir çocuğum
Yemin ederim ben masumum anne
Beni dizlerimin üzerine düşürdüler
Canım onun için yanıyor ve onun için ağlıyorum
Ne olur beni dinle anne.

Düşlerim bile üşüyor
ayaz esiyor yokluğundan bu yana
D/üşüyorum tutsana ellerimden anne
D/üşüyorum anne...

Kırık oklarını sapladılar ciğerime
yetmedi kaldırımlarda sürüdüler
açık seçik ettiler g/izlerimi
Düşlerimi bile bölüştüler
sonra nefret kapılarını açtı bana anne
Nefrette ikamet ediyorum o gün bu gündür
Ve bütün insanlardan derin bir utanç duyuyorum
Bende onlar gibi olmaktan korkuyorum...

Korku ne güçlü bir duygu bilir misin anne
korku karanlıkta yürümek gibi birşey işte
Ben hep karanlıktayım,
Artık ışkları yak anne
Usandım böyle yaşamaktan
Ben yaşıyor muyum sence?
D/üşüyorum bana yardım et anne...