Mavera

Akasya kokan yollar düşer peşine
Ve
Akrep yelkovanla kavgada
Yürürsün zaman yürür düşe kalka ardından


Sonra
Karanlık çökerken ufkun her zerresine
Öyle bir rehavet ki
Kuş tüyü ağırlığında dünya omuzda
Kirpiklerin ardında uyuyan gözler
Ve huzur demlerinde mavera


Hüzün akşamları demlenir
Sabah salasına pür dikkat kulaklarımda
Yol alırken güneş sevdasıyla yarına


Bin parçaya bölünmüş yüzümde ki çizgiler
Ağır ağır akmakta mecrasına gözlerde ki damlalar
Biliyorum
Yine yetişecek imdadıma mavera


Şimşek hıçkırıklarıyla anlatırken âlemi
Senden gelene amenna Yarabbi
Sona ererken vaat edilen zaman
Lâkin kulundan geleni neresine sığdırayım heybemin


Nefes son demini vururken
Adını anan dudaklarıma
Neyse ki;
Mavera okyanusuna açtım sinemi...