Mavi

öylesine çıksam dışarı şimdi

üstüme bir şey almadan

iliklerime işlese

hazanın yaprak sarartan soğuğu

ellerim cebimde

bir ıslık tuttursam

kaybolsam bilmediğim sokaklarda

otursam bir süre kaldırımda

üşümüş yavru bir kedi sığınsa

dizlerimle kaldırım arası boşluğa

aynı yokluğu paylaştığımızı anlarcasına sırnaşsa

bir sigara daha bitirsem üç nefeste

yüzüm avuçlarımda dalsam bir vakit

sonra

sustuklarımın dehlizi gece

sabaha dönse

karşı evin perdeleri aralansa

uykulu gözleri

gözlerime değse

dursak öylece

hani olmaz ya

son bir kez

görsem sadece

gamzesinin hâlâ mavi mi güldüğünü