Mavi

bilseydik böyle bir yerdir 

yine de gelir miydik 

dünyaya?

bir çiçek büyütmüşüz de 

sığmaz olmuş artık saksıya

sen git ve unutma

akşamüstü sevişmelerimizi

suyun berraklığından daha temiz

gülüşlerini katletmesin hayat

orada sayısız hayalın hayat damarları

arsızca atıyor hala durmaksızın

bir zeki müren şarkısına radyoda denk gelir gibi

sevinelim mutsuzluğun ortasında

hatırladıkça birbirimizde kayboluşumuzu

her ne kadar kaybetmiş olsak da

tüm savaşmalarımızı

kimse de kazanmadı aslında

bir teselli değil bu, bir gerekçe

bak sözcüklere akıyor kanı 

ruhumuzdaki yaralı hayvanın

ne güzel  bir dil  değil mi, ah şu Türkçe

yüzyıllar geçti, geçecek daha zaman

kimse anımsamayacak bir gün 

dağları yerinden titretecek heveslerimizi

göğü patlatacak feryatlarımızı

devrime olan aşkımızı 

ve denize akıp giden sarhoş ruhumuzu

sen git  ve unutma

mavi hep var olacak çünkü

biz olmasak da...