Mavi Ağaç

ey yükselen ağaç alçalan söz
yağmurun dinmeyen sesiyle örtüyorsun yüreğini
belki dalların yaşıtımdır
belki benden fazla yaşıyorsun
dikilip sokağa inleyen taşı
niçin gözyaşlarında saklıyorsun

evet bu bir rahatsızlık
başına kabuslar gerilmiş bir hayat uzantısı
pencereler balkonlar bacalar
bizim için merdivenlerden kapıya doğru
sevgililer bekler
sen dört bucak göğe el açıyorsun

yalvarırım da gelmez
istekli bir gecenin hafif melteminde
oysa bir rahat mısra gibi titreyen
denizler dalgalanır dal ucunda
gözlerini kırpıştırır dağlar
huzurunu kıskanırım yerden göğe kadar

öldükten sonra ben güzel bir ağaç olacağım
arzu bu ya yol alır kalbim
su verenlerin sevgisinden beslenen
yeşil gözlerime bakınca mutlu olan
aşıklar uyanır göğsümde

sakın uzaklaşıp taşlara sığınmayın
ben siz gibi öpüşür sizinle yarışırım
annem toprak babam gök
bir de kuşlar vardı kanatları şiir
okudukça sizi
maviye karışırım.