Mavi Düş Pus Kadın

Parmak uçlarından hüzne damlayan yalnızlık
Kalabalığın içinde, buhranlı bir göl sabahı
Kapıların ardında kalmış hayallerin canını yakan
Ruhun en işlek caddesinde, trafiğe takılmış karanlık.

Neden bu kadar suskunsun sevgili gece?
Sırtıma dolayıp uyurken seni, neden okşamazsın saçlarımı?
Hicazkâr gözyaşların damlarken dolunayın yüreğinden
Zifiri bir türkü tutturup neden yıldızlarından uzağa atarsın hüznümü?

Soğuk bir yalınlığın döşediği yollarda
hıçkırıklarına boyun eğen bir küsmüşlük
Boğaz'da uçuşan ışıkların gölgelerine hayran bir genç kız
Mazinin tumturaklı müziği çalınırken kulağına
İlk küfrün edildiği okul sırasında terk edilmiş bir masumiyet.

Bakışlarında raks eden şefkatin hangi kıyısındayım?
Sana soruyorum, sevgili Tanrı'm!
Mahremiyetine acı çeken bir ruhun, pürüzlü edasına
Vurdumduymaz ellerini uzatan güruhun ikiyüzlü lâ sesi!
En sevdiğim tonda icra edilen sanat eseri!

Tutkuyla yazıp bağrıma astığım pankartlarımda
Protest bir karamsarlığın koyu kıvamı bulaşmışken yüzüme
Dudaklarının kıvrıma gizlenmiş Ölüm'ü yun karanlığımla.
Geceye mumlar çizdiğimiz çınar ağacının dallarına as
ruhun ebediyetine kanmış saplantılı düşlerimi.

Zihnin kurgu odasında tıkılıp kalmış geleceği
sayfaların içine sığdırmaya çalışırken
arada kalmışlığın küf kokusunu çektim ciğerlerime.
Ey gül bakışlı, naz budalası hayat!
Sunacaklarım vardı sana, yüreğimin köşesinden kopan.
Oysa sırtını görebildim sadece, insanlığın arasında şevkle koşan.

Aşkın notalara dökülmüş çözeltisinde almayın karanlığı benden
Gecenin pür siyahlığına razıyım, örtsün taş kaldırımlara üşümüş bedenimi
Taba rengi hayallerle saçlarımı süslerim ben yine
Yeter ki, insan olmaktan azat edin beni!