Mavi Gözlerimde

Uçurumun kenarı Şahin çığlığında serçe yalvarmasıydı duam

Kömür cevherine  bulanmış ellerim açılırken göğe

Pembe rüyalarda  masmavi gökyüzü alıyordu gözlerimizi

Dalıyorduk denizin dibine... 

Nefessiz geçtiğimiz o çağlarda 

Yürüyormuş muyuz? 

İçimizdeki garip ruh büyüyorken

Vurgun yemiş soluğumuz

Arkamızda devrimin yıkıntıları

Mamakta hücrem 3'e 4 saat 5i 5 geçmekte

Ezan okunuyor şafak uyanırken

Deniz dağ olmuş  Hüseyin ağaç Yusuf rüzgar Mahir bulut

Faşist mekanizma adaletin terazisini bozmuş 

Gözler kapalı

Kulaklar tıkalı

Hiç kimse bilmiyormuş kurulu tuzağı

Yalan propaganda peşinde kapitalizmin uşağı

 Bir menekşem vardı saksıda 

Mamakta kurtlu mercimeği yemezken

Köşesi kırık Bi de sazım vardı

Grevde ölen kardeşlerimize ağıt yaktığım

Yarı aç yarı tok geçen günlerde

Gün aşırı izbandot  başçavuşun güç denemeleri üzerimizde

Kırıldı öyle bir günün dibinde dalım

İşkenceci saati vakit uçup gitsin diye sıkarken Azı dişlerimizi

Hiç zannetmezdim çocukken bukadar ezileceğimizi

Özgür olmak dileği ile taşlarken 9. Filoyu

Kafese koymuşlar bizi haberim yok

Su yok 

Sabun yok

Yemek yok

Yastık yok

Yatak yok

Yorgan yok

İnsaf yok

İnsanlık  gebeş müdürün dilinde

İnsanlık medeniyet dediğimiz o tek dişli canavarın çıkarları doğrultusunda ateşin içinde

Bu zalimliğe ses çıkaran yok

İşte öyle bir günün dibinde anladım baba olamayacağımı 

Umut yok bu parmaklığın içinde

Kuş gagasında su misali ateşimize su serpiyordu  aldığımız haberler

Ankara siyasalın 4. Senesi olacaktı bu sene

Kim bilir belki seneye kep atacaktık

14 ümüz kalmış dışarıda 9umuz da firari

Ülkemin 120 fidanını traşladı bir deli

Ben hercai Abbas kulunuz

Boynu kıldan ince  başı dik 

Gülhanede ceviz ağacı

Egede zeytin

Ülkemin kuzeyinde karlı ormanlarda kayın

Ormanım senin anlayacağın

Deniz Dağ olmuş  Hüseyin Ağaç Yusuf rüzgar

Mahir Bulut

Mavi gözlerimde... 

[Ben Ufuk ULUTÜRK, 

Babamın hikayeleriyle büyüdüm ben.49yaşında baba oldu babam. 3 evladı vardı. 3ünü de okuttu. Hep okumayı öğütledi. Hiç baskı yapmadı ve bir görüşü dikte etmedi hiçbirimize. Ablam öğretmen, abim doktor, ben ise hemşireyim. Şimdi babamın ardından yazdığım bu şiirle bir nebze onu anmak ve o dönemde babamla aynı işkenceleri çeken insanların dili olmak istedim. Benim babam ölmeden 1 hafta önce bilincini kaybetti ve 

'' Demiri toz ederler loy

Kan serperler gökyüzüne
Sevgiyi yoz ederler loy
Kül serperler kör gözüne'' türküsünü söyleyerek yoğunbakıma girdi. Peki bu neydi, nedendi. Hikayelerinde bahsettiği işkenceci başçavuş ezerken bedenini söylediği türküydü o. Benim babam mezun olmadı ama 3 ağaç dikti ülkesinin çorak mecralarına. Çok alacağım var bu ülkenin geçmişinden. babamla yaşayacağım   zamanı çalanlara haram olsun.iki dünyada da gün görmesinler... 

 Saygılarımla]