Mavi Kelebek

akıl kumbara attığın birkaç bozukluk
hatıra
şimdilerde
mutluluğun düş kaplama kâbuslarını bile
satın almaya
değil ki kâfi.

tensiz rüzgârın dürtmesiyle
ansız
ve birden bire
kıpırdamaya başlayan soğuk sular gibi aşk
duruldu bir gün
ölümüne.
uluslar dillerini kaybederek yok oluyordu,
biz dudaklarımızı.
bize ait
aşk
intihar
ve ağıtın sol anahtarı,
bir tarihte
milattan önce başka bir tarihin kapı kilidine sıkıştı.

cehennemi unutmak arzusu.
soğuğun yükselişi.
ıslanmak!
kimi zaman üzerime ağlardın yağmurları.
sapanımla vururdum kimi zaman güneşleri
gülüşün uğruna.
eller elleri değil de,
buz tutardı kimi zaman ellerimizi.
mavi bir kelebeğin gözlerini taşırdı aşk, karnında
velev ki;
çıngıraklı yalanların sütüyle sarhoş.

tanrılardan işittiğim en güzel yalandın sen,
âşık bir yalan,
sırtında peygamber cübbesi.
ölümsüzlük derken ağzı bir mezarlık gibi açılan,
ümidi diri diri gömen bir firavun.
dudaklarımda soluk hırsızı.
bedenimde ruhsuz bir bekâret avcısı.
hiç
sorgulamazdım,
en güzel örneğiydin sen zîra
aşk dogmasının.