Mavi Sabahlar Yok Artık

Ah gözlerine mayıslar doldurduğum
Kıyılarında çocuklar koşan sulardan
Yemyeşil günler devşirdiğim

Mavi sabahlar sesinde büyür
Tenin yağmurdan sonraki toprak
Öyle bereketli
Öyle davetkar
Öyle ıslak
Terine hasret kaldığım

Yaralı bir cümle gibi düşerken
Ellerimden saatler
Umuda sıkılan son kurşunun
Dudaklarımda ki barut kokusu
Bütün körfezleri ateşe veriyor bak
Dudaklarına susamışlığım

Artık hiç bir nehir
Söndüremez bu yangını
Martılar göç hazırlığında
Çöl yalnızlıklarına
Ve
Sesim kırık dökük bir beste artık
Yokluğunun coğrafyasında