Mavilerin Kavşağı

bangır bangır ağlamamız
mı
lazım illem
yaşayamıyoruz diye zaman,
her gün ölmeyi hayat sayıyorsan
bilemem
bildiğim tek şey
var
her şey yalan
nefes soluğa mahkum
bizler
yaşama
yalnızlık koyları
birer muamma
etrafı kalabalık çıkar ambarı
fark etmiyor uzaklık yakınlık
sevgi tam takır..
kucaklaşmak istiyor
dengileri ile
kol kola girip gezip tozmak
mavilerin kavşağın
da
umudunu
daima yeşil tutmak
çiçek bahçelerin
de
gül kokusu eşliğinde,
hasretliğin bir ismi varsa
eğer
işte budur
belki insan olmanın
belki
yürek taşımanın tek şartı
ve
o
zaman
ölümün adı
bile
hoş gelir kulağa
gözlerde gördükçe
cennetin kapısını açık
sonuna
kadar,
kim ulaşmak istemez
ki
kim kavuşmak istemez
sevdasına
yar...

(Manisa,23.08.2016)