Mavinin Koynuna Doğru Açılan Yelken

Hür kırmızı bir şal salınıyor

Kendine aşık meftalar 

Kur yapıyor mezar taşlarına

Kendi gülen kendi ölür diyorum

Aşktan söz ediyor şarkılar 

Kulaklarımı ipe asıyorum 

Güneş bana eş değil

Kıytırık dertler ediniyor gözlerimiz

Onunla bununla kalp kırıyoruz

Düz saçların ahengine kapılıyorum

Beraber ummana dalıp mercan çıkarıyoruz

Kendinden gelen güzel, marifete meftundur

Senden söz açıyor duvarlar

Dilimi tavana çakıyorum 

Cevap bize layık değil

Kuyruğundan tutuyorum yıldızın 

Yüzünü buruşturuyor haspa 

Kırlara savuruyorum ismimi

Üstüne üstlük ismin de ona eş

Keyfine diyecek yok sergilenenlerin

Eskileri anıyor gökkuşağı

Saçlarından sarkıtıyorum zihnimi

Korkuluklar korkutmuyor çocukluğumu

Bana soruyor balıklar

Ne görüyorsun şu sarp kayalıkta diye

Sizin unutabildiklerinizi diyorum

Bir cıgara külünü düşürüyor kayığa

"Kaşların ufukta iki filika 

Altında gözlerin iki nadir inci

Saçların ülkemin yosun kokusu

Kitabımı başucuna koyuyorum

Okuyan Mecnun okutan Leyla olsun

Hırkamı ruhuna soyuyorum

Giydiren aşık olsun

Kalbimi kalbine çakıyorum

Çıkarana aşk olsun"

...

Güzel şiir diyor şu geçen yunus çifti

Size armağan olsun diyorum

Ufka yüzgeç çırpıyorlar

Hedef güneş!

Sırtım deniz, önüm deniz, geleceğim deniz

Alabildiğine kürek çekiyorum mavinin koynuna

Biliyorum yardıkça dalgalarını, seviyor hırçınlığımı 

Sevmekten söz açıyorum denize 

Bu defa ben açıyorum, açılıyorum denize

İçimi döküyorum tuzuna 

Fırtınasından bahsediyor sevginin 

Sonra durulduğunda tadından, sessizliğin

Can kulağı ile dinliyor, dalıyorum ufka

Şimdi kayığımdan atlıyorum

Tam da göğsünün ortasına

Ya aç kalbini sevgili, ya da boğ beni 

Geliyorum senli harikalar diyarına

Ver vizemi, sokaklarında gezeyim ömür boyu!