Maviye Düştüm

Yılgın gölgesiydi peşinden gittiğim
Sapaların ,yolcusuz duraklarında
Beklemeye tahammülü olmayan
Sevdayla peydahladığım zamanların
hediyesi...
düş perisi...

düş perisi ...
meylettim sana
Gamlı ruhu bitap,keskin bir sükut
Kim bilir? kaç giz yakar yüreğini

Kaç aynadan sakladığı Leyla gözlerini
sunarken,
bir an,
düşünmemişti ,
sevgili,
bu denli mecnun sevileceğini.

Mevsim yeşili soluyordu
Çalakalem yazıyordu hayat
yazgısını birlikteliğimize
Kader çizgisini ilk kez bu kadar kalın çiziyor
Bizi işaret ediyordu
Sev diyordu ,her çığırtkan
Satıcı,

Pazarıydı aşkın
sebillerde meşk,
us firari,şaşkın
meyletti yürek
tercümesiz sözlerin dile ulaşması verir seni
terennüm edip çok kez gözlerini
beyaz yüzlü mendillerin üzerine düşen
şiirlerde; kah güneş, kah-ı gül/şen

oysa ben yeni azat olmuş divaneydim
darbesini yemiştim çok önceleri ilkbaharın
o yüzden;

Sus diyor içimde hücreler,
Bekle..!
İnsanlar değişse de değişmez kıble
Göçebeliğin gidişlerinden dön
doğru değil bu yön
bir yerine mim koy yolların
devriliyorsa her sabah vakti sevda üzerine
malumdur sonu elbet kulların.

şakırtılı şarkılar uğuldamaya başladı kulaklarımda
platonik soneler söylenmeli,
bu gece,
taammüden sana uyudum

rüyaların,
rüyalarım olsun...

yar bilmeli sevilmişliğini
aşk hissetmeli duygularında
sızmalı içine yürek/selim
bilinmelidir...
bilmelidir..
sevdayı veren haktır,
kim der ki sevmek günahtır
kabahattır...
sevmek hakka inanmaktır.
sevgiliye vuslattır.