Maviyi Açmaya Gelen Kuşlar

örtükce bulutları ağzınla
maviyi açmaya gelen kuşlar azarlıyor gönlümü
yollar dökülüyor çocuk ellerimden kaldırımlara
toplamaya çekinen kalpler inciniyor
seke seke ardına bakan sincap
ve biraz utanarak
kayboluyor bilinmeyene koşulsuz

çam kabuğundan kayık
dikeninden saklambaçlar sarkıyor geceme
eğer anlatırsam kovacaklar beni ormanlarından
aşk işaretlenmemiş yokuşlar bırakıyor atlasıma
dönebilme ihtimalini tüketmiş yüzeyler
ve yüzlerce sene koşup
tekrar bulamadığım şeyler

bütün düşünen ırmakları eğimsiz bırakıyorum
suya dönüşmek umudu ile pırıltılar da
daha da koyulaştırmak istemiyorum yalnızlığımı
yeşil kanatlı denizlerim den
ve sonsuz uyanışlar biriktirdiğim
masmavi düşlerimden.