Mayis

Kendi çölümde ilerliyorum artık
Yeni baştan yaşıyorum her şeyi,
Tanrılar yaratıyor ve yıkıyorum
Sürekli...
Sürekli bir döngü
Bitip tükenmek bilmeyen kum fırtınaları
Ve benim içimde dinmek bilmeyen
Amansız ve zamansız depremler.
İmgelerin yetersiz
Sözcüklerin kafiyesiz kaldıgı,
Bir uzun yürüyüşün ortalarında
Sessiz ve kimselersiz
Bir başıma bekliyorum seni.
Resmini çiziyorum
Çöle ve gökyüzüne gözlerimle.
Hafif dalgalı,
Siyaha çalan kıvırcık saçların
Rüzgarda salınıyor.
Yüzüme bakıyorsun;
Dalıp gidiyorum sen bakınca.
Nereye diye sorma
Sende dünyayı geziyorum
Bir baştan bir başa.
Dokunuyorum sonra sana
Canlısın, bozulmayan ve dagılmayan.
Ve biliyor musun ki;
Sana sadece kendi çölümde
Dokunabiliyorum.
Hissedebiliyorum sıcaklıgını
Ve eşsiz zerafetini.
Dedim ya sadece kendi çölümde.
Dışarıda ise ulaşılmayansın
Dokunulamayan ve erişilmez olansın.
Magrur ve görkemli...
Bakmıyorsun bana,
Baktıgın zaman görmüyor
Fark etmiyorsun beni.
Gözlerin:
Bilinmez bir uzak diyarda
Ötelerde yaşıyorsun uzaklarda
Herkese yer ayırmışken uzaklarda
Ve düşünürken onları
Severken, özlerken onları
Bir beni sevmiyor
Bir beni özlemiyorsun...
AHMET İNCİ