Mayıs Çiçeği Ve Bahçıvan

öyle acıtıyorsun ki içimi
ellerinin kokusu sırat
yüz görümlüğün demli elem
dilimde kurumuş pul
içime batırdığın sitemler
kimim ki ben
kadim bir kul
yalnızlığın maskara tufanında
zorâki kendi kentine yüzen
öyle acıtıyorsun ki aslında içimi
öyle acıktırıyor!


ne yakışırsın aslında
o okyanus rengi gözlerinle bir şiire
aşk danslı âsi saçlarınla nefes vermek
esrimiş bir şehire
sus şimdi
kabartma yaramı
azdırma yüreğimi
zâten;
"bu kadar hayran olmasam
deli gibi severdim seni" dedin ya
"yaş farkı önemli değil"
o yetti...
sevmekten beter etti!


bilsen ki
olgun ellerde çürür hep
solgun çiçekler, yemyeşil ağaçlar
ve hep
ya çöpçülere
ya bahçıvanlara kalır güzdömümü sarı yapraklar!


mataran doludur bâzen
ellerin boş,
yaşamın yanaşık düzen olsa da
ama her zaman sevebilir insan
ve bekler hep
merhem gibi bir yarayı öpmek dudaklarından!


kim öğrettiyse sana sevmeyi
unutmuş üzerini şiirle örtmeyi
kimden duyduysan
hangi kitapta okuduysan eksik
kıs şimdi okyanus rengi gözlerini
süngerle dilinle yüreğini
aşk emek ister
sevmek de zaman...


büyüyeceksin daha
daha zamanın var
büyüleneceksin bir çok kez
büyüleyecek bir kaç
öğreneceksin hayatı
bahçıvanlardan nefret etmeyi bıraktığın zaman!


sevmek zor ya da yasak değil
bilakis dünyanın en güzel şeyi
lâkin, hayatın kendisi imkânsızlık denizi!

git şimdi
git...




ToprağınSesi




.