Mayıs Çiçekleri

Bir arpa boyu
Sadece
Umudum

Ve
Gölgem
Güneşin son halinde

Sessizlik
Doğumu

Ay düşerken
Denize

Yakamoz kadar
Aydınlığım

Uykusuz vapur ışıkları
Vururken şişeye

Hüzzam içiyorum
Hüzün döküp kadehe

Fevri inkârlardayım
Hayâsız dilin kilidini kırıp

Günah
Günahtan öte korkularım...




Ah bre şair
Yırt bana dair sayfayı
Mor desenli kitaptan

Şakaklarımda şehrin ışıkları
Günü yaz
Dünü çizip

Gözlerimden ben yoksunum
Gözlerimi yaz yeniden.


Yüklemi ne ki hayatın
Öznesi kendini kurşunlamışken

Bu şehir kendini gömdü
Çukurlaştırıp beni içine

Yeniden yaz
Dağlarını yıkıp omuzlarıma

Erozyonlaşmış hayalin üzerine
Meşe fidanları dik yeniden

Bir daha yaz şair
Bahar kokulu nehirleri

Gamzelerimde biriktir
Yağmur kokulu kardelenleri

Yeniden ağarsın saçlarım
Mayıs çiçekleri gibi...