Mazi

bir ikibin yakıp oturdum sobanın başına
köpürmüş yanıyor benimle inatlaşırcasına

çoşmuş yanıyor zifiri dumanlar atıyor
anılarım canlandı gözümden yaşlar akıyor

cehennem ateşi kutup soğuğu gibi
yüreğimin orta yeri dert oluğu gibi

yakıyor yıkıyor ne bulsa küle çeviriyor
küllenmiş mazimi ateşle tazeliyor

bitiremezsin böyle yanmakla bendeki maziyi
bendeki mazi demirden çelikten dağlar gibi

üşüdüğüm karanlık artık güç verir bana
parçalasan çiğerimi belki anlatır sana

bakıpta görsen hala soğumamış sevdamı
bakıpta bilsen herşeye rest çekmiş vedamı

gerçi nasıl anlayacaksın nasıl anlatayım
ben ki ovalara sığmayan o şanlı tayım

artık hiç kimselere ses çıkaramıyorum
bırak beni yüreğimden çık aramıyorum

şimdi söz verdiğim gibi bedenim seni unutacak
o güzel gözlerinde derinliklerde mazi olacak...