Mazi Dediğin Düşlerin Renk Yorgunu

'Yaşam kalbini okuyacak bir şarkıcı bulamazsa,
aklını konuşacak bir filozof yaratır.'
/Halil Cibran /


Vakti bohçalayan zemheri sessizlik
Sözde kahpeliği kurşunlayacaktın
Öylece seyredecektim çekerken tetiği
Olmadı...
Hangisiydi gözlerin ya da sözlerin!
O kurşunun selamladığı zavallı bir ahh'dı



Öyle değil mi?
Gül yüzde dikenler güldü!..
Bulunmayan adres miydim
İçimdeki geçide açılan çölde
Tadını alamadığım
Soytarı oldu
Oynadı mı
Hem oynarım hem ağlarım dedi..


Kesme sözümü,
Beş vakti başıma toplayan
Ebruli düşlerim!
Nazar kurşunuyla dökülen bekleyişim
Kelebek olup konsa aminler dudağıma
Yaşamak da bir komedi
Ölmek de..


Hiç söyledin mi
Efkâr ile hasbıhâl eden söz kesiğim
Tam da kendimden bitmenin hesabında..
?Heyula gibi kayaydı sevi
Giydirdi ateşten olanı..'
Gördün mü?
Seni... Diye başlayan sözleri yuttu.


Söylesene...
Durup dinledin ney/i dinledim
Kaderimdir oysa sözcüklerim
Aldanmaya müsait kimliğim
'Yok, artık daha neler'
Sanrıya üşüşen siluetim
Çık biraz kendini ara
Değil mi ki hayat bir sahne
?Kırk yıl dillimde hayal artığı
Biz demeyi unutmuş!'
Hatırlat ona
Baktın ki olmuyor
Gevşet dizelerde düşerken şu notu


?Kaybetmekten korktuğum her bir rengim
Kalabalık ve kimsesizliğin yangısında sitemlerim!' ..


Biliyorum yine de
Yorgun gözlerim bir tuhaf beklemeye
Hesaplamadan vuslata gebe mi yoksa!

Ahhh..Öğret bana

Kırınca mührü alınyazımda
Aranır durur mu içimde imge gölcüklerim
Islak ıslak uğurlanır geç kalmış merhabalara.

-ŞİİRİMİ GÜNÜN İNCİLERİNE LAYIK GÖREN DEĞERLİ SEÇKİ KURULUNA SONSUZ TEŞEKKÜRLER-