Maziden Kalan Roman

"Sen hikaye de!
Ben masal ,
O şiir desin
Biz roman
Siz kitap deyin
Onlar sayfa..."


Ne yaşadıysak toza karışırdı hepsi ..
Kalplerde taze kalırdı oysa
Ne yaşadıysak bilinmezdi son
Bu kadar acı zamana.


Bitti desede dudaklar
Hep bazı şeyler yarım kalmış gibi şimdi ..
Saatler o günü hatırlattı bana
Bir gülün sessizce ağlayışı
Bir martının sessizce çığlığını
Sorular sorarken kendi benliğime
"Aşk" sözcüğü boğdu beni
Akan gözyaşlarıma
Neden sorularını sorsamda geçmişime
Faydası gelemez oldu ..


Romanımdın "sen" benim ..
Hiç sonu gelmicekmiş gibi gelen.
Romanımdın sen benim
İmza günlerinde devamını yazacağımdın ...
Ama kopmuşluğa uğradık "sevda romanında"
Belkide Aşk denen sözcüğün acımasızlığı yaşandı da


Ve Sözlerime acıdım bugün
Arkama dönüp baktığımda yaşananları yad ettim
Ve uzun bir aradan sonra
Geçmişle karşılaşmak varya
Acı koydu yüreğime.
Bir pişmanlık mı bilemedim
Bilemedim sevgilim
Bir aşkı bir aşkın yok edebileceğini
Böyle katilce öldürebileceğini ...
Bilemedim ben .
Yaşamamışken oysa
Oysa hiç dokunmamışken başkasına.
Ben hiç bilemedim
Böyle derinliklerde kaybolacağımı
Hazinlerde boğulacağımı
Bir tek şunu bildim ben
Her efes aldığım saniye yanımda nefes alabileceğini
Senden çok uzaklaşsam bile.
Üstüne gül koklamak diye geçmedi yüreğimden hiçbirşey
Beni bu aşk mahfetti işte.
Bir aşkı bir aşk mahfetti işte .
Bir aşkı Yeşil mahfetti işte .


Uzun,hüzünlü bir yol gördüm uzaktan şimdi
Belkide el uzattın bana yine
Nafile ya?
Uzatamıyorum ellerimi sana
Ve yine uzatamıyorum ellerimi sana

Son buseydi bugün belkide
Son zamandı .
Sondu belkide
Bunu bilemedim yola devam ediyorum yorgunken
İmkansız gibi gelirken artık
Neye düştüğümü bilmiyorum ben
Sorularımla öleceğim.
Nefesim artık bu kadar dar gelirken.







09.08.07